Noémi Albert-Nagy

Noémi Albert-Nagy studiuje na Uniwersytecie Babes-Bolyai, na Wydziale Zasobów Ludzkich. Od najmłodszych lat interesuje się wolontariatem, jest prawdziwą aktywistką. Jest wolontariuszką od czasów liceum, najpierw w organizacji szkolnej, a później w węgierskim związku studenckim KMDSZ w Kluż-Napoka. W organizacji, w której działa jest odpowiedzialna za  koordynację działań wolontariuszy.

Transkrypcja podcastu wyprodukowanego w ramach projektu:

Mission Participation: młodzi podcasterzy-obywatele

Odcinek …

Uczestnicy: Endre TAMÁS (E), Noémi Albert- Nagy (N).

E: Cześć wszystkim, nazywam się Endre TAMÁS i jestem moderatorem tych trzech odcinków udziału w misji. Młode miasto i mistrz sportu. Celem tych podcastów jest to, że chcielibyśmy odkryć główne i społeczne kwestie dotyczące Transylwanii, a seria jest wspierana przez aktywnych obywateli, którzy znaleźli program regionalny. Dziękujemy za wsparcie naszego projektu. Dzisiaj rozmawiam z Noemi, która jest kandydatką z Kluż-Napoka i dziękuję za zaakceptowanie naszego zaproszenia. Cześć Noemi. Czy mogłabyś opowiedzieć nam trochę o sobie i swojej roli w tej miejskiej organizacji?

N: Witam wszystkich, jestem menedżerem HR w tej organizacji, więc moim obowiązkiem jest interakcja ze wszystkimi naszymi wolontariuszami podczas każdego z naszych wydarzeń i komunikuję się z nimi, a także przekazuję im wszystkie instrukcje, co mają robić.

E: Ilu masz obecnie wolontariuszy? Ilu nastolatków jest częścią tej organizacji w tym momencie?

N: Zmienia się to z roku na rok, ale przez większość czasu mamy od 300 do 400 lub nawet więcej w ciągu roku.

E: Co studiujesz lub dlaczego jesteś częścią tej organizacji?

N: Obecnie studiuję HR na moim uniwersytecie, a dlaczego jestem w tej organizacji? Cóż, nie wiem, po prostu zawsze byłem w jakiś sposób wolontariuszem.

E: Pochodzisz z Sepsiszentgyörgy (Sfantu-Gheorghe), kiedy byłaś tam uczniem w szkole. Co robiłaś wcześniej jako wolontariusz?

N: Cóż, byłam członkiem samorządu uczniowskiego naszej szkoły, a oni również aktywnie działali jako wolontariusze w organizacji Máltai Szeretetszolgálat.

E: A to ktoś z członków twojej rodziny z podobnej organizacji?

N: Nie, nie do końca.

E: Jesteś pierwsza?

N: Tak, jestem.

E: A jakie było twoje pierwsze doświadczenie w tej dziedzinie?

N: Wierzę w szkolną ofertę samorządu uczniowskiego. Byłam w dziewiątej klasie i bycie częścią życia studenckiego, na przykład w radzie uczniowskiej, było bardzo popularną rzeczą, więc dołączyłam i to wszystko.

E: I co tam zrobiłaś?

N: Zorganizowaliśmy kilka mniejszych wydarzeń, takich jak wieczory quizowe czy coś podobnego, a naszym największym wydarzeniem było spotkanie cyników.

E: Program kulturalny?

N: Tak, dokładnie program kulturalny. I to było dla nas naprawdę bardzo ważne.

E: Co według Ciebie jest najtrudniejsze w byciu wolontariuszem? Ponieważ możemy powiedzieć, że w rzeczywistości jesteś wolontariuszem, każdy z nich pracuje przy przypisywaniu puszek. Co jest w tym najtrudniejsze?

N: Zawsze tam być, zawsze być obecnym z pełną energią, jak sądzę. To naprawdę trudne, ale jednocześnie bardzo zabawne.

E: To dobrze. A co myślisz o przyszłości łatwego pozostania tutaj, w Transylwanii, jako członek anty-mniejszości?

N: Przynajmniej do studiowania, ponieważ programy studiów są tutaj również całkiem dobre i muszę powiedzieć, że jest to o wiele łatwiejsze i bardziej opłacalne niż w innych stanach.

E: Ponadto, będąc członkiem, ponieważ mieszkasz w Transylwanii i jesteś naprawdę świadoma problemu tej populacji Węgier, populacji, która jest największa. Co o tym sądzisz?

N: Największe problemy?

E: Tak.

N: Cóż, z roku na rok jest nas coraz mniej i jeśli nie osiągniemy limitu, możemy mieć pewne problemy, a nawet mniejsze możliwości w przyszłości. To jest najbardziej niebezpieczna rzecz.

E: Czy czujesz się równie dobrze w swoim życiu z tym problemem?

N: Nie bardzo. Po prostu nie widzę możliwego problemu.

E: Co sądzisz o różnicach kulturowych między większością a mniejszością? Ale w pewnym momencie myślę, że musimy to zaakceptować i przyzwyczaić się do tego. Jakie są punkty łączące rumuńską i węgierską młodzież?

N: Szczególnie odczuwam to tutaj, w Klużu-Napoce, ponieważ młodzi ludzie z obu krajów są bardzo ciekawi i mają tendencję do zadawania wielu pytań i są bardzo otwarci. Tak naprawdę nie obchodzi ich to, skąd pochodzą, ale to, co zrobili wcześniej, tak jakby uczyli się od ciebie.

E: A Candace ma, nie wiem, wydarzenia z innymi rumuńskimi organizacjami obywatelskimi.

N: Nie do końca, ponieważ KMDSZ chce dołączyć do tych węgierskich studentów, którzy studiują na różnych uniwersytetach, a także chce, aby się poznali i zbudowali emocje silniejszej społeczności węgierskiej.

E: To bardzo ważne. A co sądzisz o byciu członkiem KMDSZ lub każdej innej organizacji. Oznacza to również, że musisz stawić czoła trudnościom z tym związanym. Jakie są według nich największe wyzwania związane z powstaniem organizacji KMDSZ.

N: Ludzie stają się coraz bardziej wygodni i mają coraz większe oczekiwania, a w niektórych przypadkach trudno jest sprostać tym oczekiwaniom, które z jakiegoś powodu stają się niewiarygodnie wysokie i dość trudno jest nadążyć za tą zmianą.

E: Tak, to jest problem. Poza tym, dlaczego organizacje obywatelskie powinny w ogóle istnieć? Co o tym sądzisz?

N: Uważam, że znaczenie tych organizacji cybernetycznych polega na tym, że łączą one ludzi i pomagają nam pozostać jeszcze bardziej sympatycznymi i jeszcze bardziej ciekawymi siebie nawzajem, a to, jak sądzę, powstrzymuje nas przed oddalaniem się od siebie.

E: Myślę, że to doskonałe zakończenie dzisiejszej krótkiej rozmowy. Dziękuję za przyjęcie mojego zaproszenia, a słuchaczom dziękuję za bycie z nami i życzę miłego dnia.

N: Dziękuję, do widzenia.

Transcription of a podcast produced as part of the project:

Mission Participation: young citizen podcasters

Episode …

Participants: Endre TAMÁS (E), Noémi Albert- Nagy (N).

E: Hi everyone my name is Endre TAMÁS and I am the moderator of these three episodes of mission participation. Young city and sport master. The aim of these podcasts is that we would like to discover the main  and social issues of the uterine transylvania and the series is made possibly dissaport of active citizens found the regional programme. Thank you for supporting our project. Today I’m chatting with Noemi who is the each are of candies from Cluj-Napoca and thank you for accepting our imitation. OK so hi Noemi. Could you tell us a little bit about yourself and your role in this city organisation?

N: So hi everyone I am the HR manager of this organisation so it is my responsibility to interact with all our volunteers at each of our event and I communicate with the moves and also I gave them all the instructions, what they are supposed to do.

E: How many volunteers have you now? How many young teenagers is part of this organisation at that moment?

N: It changes from year a year but in the most of the time we have like 3 to 400 or even more over the year.

E: And what are you studying or why are you part of this organisation?

N: Right now I’m studying HR at my university and why I am in this organisation? Well I don’t know, I was just always volunteering in some way.

E: And you are from Sepsiszentgyörgy (Sfantu- Gheorghe)  when you are when you were there student at school. What have you done before as a volunteer?

N: Well I was part of the student council of our school and they also have been volunteering actively at the Máltai Szeretetszolgálat organisation.

E: And this anyone from your family members of similar organisation?

N: No, not really.

E: You are the first?

N: Yes, I am.

E: And then  what was your first experience in this area?

N: I believe in the student council offer school. I was in the 9th grade and it was a very famous thing to be part of this student life like in the student council so I joined and that’s it.

E: And what have you done there?

N: We organised some smaller events like quiz nights or something and our biggest event was the ciciany  call.

E: Culture programme?

N: Yeah, a culture programme, exactly. And that was a really really big one for us.

E: What do you think is the hardest part of being a volunteer? Because we can say that you are actually volunteering in this, each are work at can attribution. What’s the hardest part of it?

N: Always being there, always being  present with full of energy,I guess. It is really hard but also very very entertaining at the same time.

E: That’s good. And what do you think about the future of easy towards staying, here in Transylvania, as a member of an anti minority?

N: About at least to study it is because the study programmes are quite good in here too and it’s much more easier and cost effective I must say then over the over even other states.

E: And in addition being a member of the guarantee as you live in Transylvania and you are truly aware of the point problem of this population of Hungary, a population which are the biggest that for. What do you think about it?

N: The biggest problems?

E: Yeah.

N: Well, we are less than less from each year and if we don’t hit the quota then we might have some problems and even less possibilities in the future. That is against the the most dangerous thing.

E: Do you feel as well in your life this problem?

N: Not really. I just can’t see the possible problem.

E: What do you think there  some cultural differences between the majority and minority? But but at some point I think we need to accept and get used to it. What are the connecting points between the Romanian and Hungarian young people?

N: This one I can especially feel here in Cluj-Napoca because from both of the nations the young people are very very curious and also tend to to ask many questions and be very very open. They don’t really care about very come from but have it done before but like they were learn from you.

E: And Candace has I don’t know events with other Romanian see civil organisation.

N: Not really, because KMDSZ  wants to join those Hungarian students who are studying at different universities and also wants them to meet and to know each other and to build a emotion a stronger Hungarian community.

E: That’sa very very important. And what do you think being a member of KMDSZ or every single organisation. Also means that you face the difficulties of this. What they think what are the biggest challenges of KMDSZ origins organisation.

N: Oh that people so people are getting more comfortable and they have like more expectations  and in some of the some of the cases it is pretty hard to to meet these expectations and they are getting somehow like unbelievably high for some reason and and it’s it’s pretty pretty hard to keep up with that change.

E: Yeah that’s a problem. Besides this, why should civil organisations even exist? What do you think about it?

N: I believe that the importance of these cyber organisations is that they connect people and they they help us to stay even more pleasant and even more curious about each other and it stops us from pulling apart I guess.

E: I think this is an excellent conclusion of short today’s conversation. Thank you for accepting my invitation and the listeners thank you for being with us and have a wonderful day goodbye.

N: Thank you bye.