Poradnik AKTYWISTY
Aktywność obywatelska może być sformalizowana lub nieformalna. Aktywność np. na rzecz najbliższego otoczenia – osiedla, szkoły, czy konkretnych osób potrzebujących wsparcia jest cenną działalnością budującą relacje społeczne i wzmacniającą społeczeństwo obywatelskie. Nie wymaga ona członkostwa w formalnie działających organizacjach. W ramach działalności nieformalnej można tworzyć różne grupy inicjatywne, które mogą być początkiem działalności formalnej (ale nie muszą).
Możesz także dołączyć do wybranej organizacji jako członek lub wolontariusz. Działalność sformalizowana daje większe możliwości, np. w zakresie pozyskiwania funduszy na realizację projektów.
Zapoznaj się ze ścieżką współpracy Fundacji Agere Aude.
Zanim zdecydujesz się na założenie własnej organizacji pozarządowej powinieneś zapoznać się z prawnymi aspektami prowadzenia takiej działalności. Już na etapie rejestrowania podmiotu niezbędne będzie wykonanie wielu czynności prawnych i organizacyjnych, a sama działalność wiąże się także m.in. z prowadzeniem dokumentacji księgowej oraz raportowaniem aktywności i zmian formalnych do odpowiednich urzędów. Zanim więc zdecydujesz się na założenie i prowadzenie własnej organizacji pozarządowej znajdź stowarzyszenie lub fundację odpowiadającą twojemu kierunkowi aktywności i nawiąż współpracę jako wolontariusz lub członek. Zdobędziesz w ten sposób doświadczenie i zapoznasz się z niuansami prowadzenia organizacji pozarządowej.
O szczegółach zakładania i prowadzenia stowarzyszenia i fundacji dowiesz się z poradnika na stronie ngo.pl
Aktywność prospołeczną możesz rozpocząć bardzo wcześnie, działając w samorządzie klasowym lub szkolnym, harcerstwie, klubie sportowym, ochotniczej straży pożarnej lub organizacji wyznaniowej. Możesz także dołączać się do bieżących, lokalnych akcji społecznych. Jeżeli chcesz inicjować własne projekty zacznij od prostych pomysłów i zachęć do udziału rodzinę, przyjaciół, sąsiadów. To może być np. pomysł na zagospodarowanie nieużytku na terenie osiedla (ogród społeczny), czy wspólne oglądanie ważnego wydarzenia sportowego. Inną ścieżką może być dołączenie, w charakterze członka lub wolontariusza, do stowarzyszenia lub fundacji działającej lokalnie lub np. kandydowanie do młodzieżowej rady miasta lub gminy.
Pamiętaj, twoja działalność musi być zgodna z prawem i powinna być pożyteczna dla wybranych grup społecznych z poszanowaniem praw innych.
Zacznijcie od lokalnych portali, które informują o tym co dzieje się w Waszym mieście. Wejdźcie na stronę i poszukajcie adresu mailowego do konkretnych dziennikarzy (często w zakładce „redakcja” lub „kontakt”). Następnie odwiedźcie portale regionalne (np. Dziennik Zachodni, Gazeta Wyborcza Katowice) i sprawdźcie, którzy dziennikarze piszą na tematy związane z dziedziną, którą się zajmujecie. Odszukajcie na stronie ich adresy mailowe.
Odpowiedzcie na 5 pytań: co, gdzie, kiedy, kto (kim jest organizator), dlaczego (co jest powodem organizacji konferencji). Nie zapomnijcie o podaniu danych kontaktowych do osoby, którą dziennikarze będą mogli dopytać o szczegóły.
Od 5 do 3 dni przed wydarzeniem. Jeśli zrobicie to za wcześnie – dziennikarze w natłoku obowiązków i newsów mogą zapomnieć o Waszym eventcie. Jeśli później – mogą mieć już zaplanowane inne wydarzenia. Uwaga: jeśli organizujecie wydarzenie dla mediów po raz pierwszy to warto zacząć kilka dni wcześniej, aby mieć zapas na nieudane próby kontaktu z redakcjami (nieodebrane telefony, błędne adresy mailowe).
Pomyślcie o tzw. obrazku i dźwięku. Zadbajcie, aby wydarzenie dobrze wyglądało w kamerze, czyli żeby wydarzyło się coś co można nagrać. Zaplanujcie także kto co powie. Przed wydarzeniem odpowiedzcie sobie na pytania: co chcecie przekazać, które aspekty są dla Was najważniejsze, co sprawia, że Wasza opowieść jest ciekawa?
Omówcie w zespole jakie rodzaje treści i formaty chcecie publikować. Spróbujcie je pogrupować i stworzyć harmonogram. Dzięki temu Wasz kanał będzie spójny, nie zapomnicie o ważnych treściach i unikniecie zbyt długich przerw pomiędzy komunikatami.
Zawsze dobrze jest zacząć pracę od środowiska lokalnego – nauczycieli i pedagogów, którzy mieli już doświadczenie w działaniu projektowym. Na pewno w Twojej placówce znajduje się ktoś, kto koordynował programy Erasmus, starał się o dofinansowania unijne, albo brał udział w projektach międzynarodowych. Pamiętaj, że dobry pomysł i chęć zaangażowania się to nie wszystko. Ważne są też zdolności administracyjne, znajomość przepisów i wiedza, gdzie szukać dalszej pomocy. Choć wszystkie te rzeczy mogą brzmieć skomplikowanie, ale wystarczy, że znajdziesz kogoś, kto Cię wprowadzi i posłuży radą, a wkrótce będziesz radzić sobie sam.
Znajdź także innych młodych w Twojej okolicy, którzy już są zaangażowani w to, co Cię interesuje. Zazwyczaj organizatorzy ciekawych inicjatyw chętnie przyjmą kolejną parę rąk do pracy, a jeśli nie znajdzie się dla Ciebie miejsce w trwających działaniach, z pewnością uwzględnią Cię w kolejnych. Dobrym punktem startowym dla poszukiwań młodych społeczników są Młodzieżowe Rady (miejskie i gminne) i lokalne fundacje. Pamiętaj tylko, aby zacząć od działań lokalnych – zaangażowanie w inicjatywy o większej skali przyjdzie z czasem.
Wiele firm i korporacji, np. Tauron czy Amazon, chętnie wspiera mniejsze inicjatywy – poszukaj formularza kontaktowego na ich witrynach! Środki do kilku tysięcy złotych dystrybuowane bywają w formie tzw. mikrograntów także przez organizacje i fundusze międzynarodowe. Jeśli nie masz jeszcze doświadczenia w pracy projektowej, mikrogranty są dobrym wyborem na start – zazwyczaj procedura ubiegania się o nie jest prostsza, łatwiej je rozliczyć i wymagają mniejszej ilości dokumentacji.
Oczywiście! Jeśli dopiero zaczynasz swoją przygodę z wolontariatem, najlepiej jest wdrażać się powoli – robić krok za krokiem, stopniowo przyzwyczajając się do zaangażowania. Niezależnie od tego, ile czasu i zasobów możesz poświęcić, Twoje wsparcie coś zmienia i jest ważne. Przede wszystkim, powinno być ono dostosowane do Twoich możliwości; jeśli pomaganie ma się stać Twoim trybem życia, to świetnie, ale każdy dzień poświęcony na wolontariat wprowadza nowe jakości do Twojego otoczenia.
Świat podcastingu jest zdecydowanie jedną z najbardziej dostępnych dla nowicjuszy dziedzin medialnych. Posługując się tylko jednym medium – głosem – nie potrzebujesz wiele sprzętu, ale nadal powinieneś się dobrze przygotować:
Chociaż Twój smartfon zapewne wystarczy, jeśli chodzi o materiały wideo, do nagrywania głosu potrzebujesz mikrofonu. Tańsze modele zakupisz do kilkuset złotych. Zwróć uwagę nie tylko na cenę, ale przede wszystkim na rodzaj mikrofonu – pojemnościowy, kierunkowy etc. Do podstaw montażu dźwięku wystarczą oprogramowania open-source, jak popularny „Audacity”. Niektóre placówki kultury i ośrodki młodzieżowe same dysponują profesjonalnymi i pół-profesjonalnymi studiami nagrań. Sprawdź, czy w Twojej okolicy znajduje się miejsce, w którym możesz znaleźć pomoc i wsparcie. Pamiętaj o ćwiczeniu głosu! Wystarczy 10 minut rozgrzewki głosowej przed nagraniem i kilka odczytanych na głos stron książki dziennie, abyś brzmiał z każdym odcinkiem coraz lepiej. Słuchaj tego, co nagrasz, i słuchaj lepszych od siebie. Najlepszych porad nie zobaczysz w Internecie, ale musisz znaleźć je samemu. Nie ograniczaj się jednak do topowych twórców – słuchaj także materiałów niszowych, amatorskich i po prostu słabych. Ucz się na błędach innych, aby wiedzieć, czego nie robić. Improwizuj! Pokój możesz wyciszyć za pomocą wytłoczek do jaj, do stworzenia osłonki na mikrofon wystarczą pończochy i kawałek drutu. Niedostatki w sprzęcie i środkach w większości wypadków można nadrobić kreatywnością.
Podcasty, w przeszłości będące bardziej niszowym zjawiskiem, obecnie są twórczością niezwykle popularną. Z definicji są to audycje publikowane w internecie, które przeważnie mają postać dźwiękową, chociaż zdarzają się również formy wideo (tzw. wideocast). W takiej audycji występuje jedna bądź kilka osób, które prowadzą rozmowę na określony temat lub opowiadają o czymś. Mocną stroną tej formy treści jest fakt, że są one bardzo wygodne przez wzgląd na kilka istotnych aspektów. Można ich słuchać w dowolnym momencie, wystarczy telefon lub tablet, słuchawki oraz dostęp do internetu i gotowe. Ich wygodna forma w postaci audio pozwala na wykonywanie w tym samym czasie innych czynności, takich jak, np. spacer, jazda samochodem lub sprzątanie. Oprócz tego dostępność różnorodnych tematyk podcastów sprawia, że każdy znajdzie coś dla siebie. Tym samym również twórcy maja dużo możliwości oraz przestrzeni dla własnych pomysłów, kreatywności i stworzenia własnej konwencji.Podcasty można publikować na wielu różnych platformach, więc jest w czym wybierać. Wśród przykładowych serwisów znajdziemy m.in. YouTube, Soundcloud, Spotify lub też Google Podcasts. Oprócz tego jest możliwość umieszczania ich na swoich stronach internetowych, co również może dać twórcy większą swobodę w kreowaniu podcastów.
Podcast to ostatnio bardzo popularna forma wyrażania swojego zdania. Ma ona przewagę nad tradycyjną telewizją, radiem czy filmami na platformie YouTube. Dlaczego? Jest to forma, która nie uwzględnia obrazu. Większość popularnych podcastów możemy znaleźć także na jednej z darmowych platform streamingowych tj. „Spotify”. Co jeszcze bardziej sprawia, że możemy słuchać podcastów wszędzie. Wystarczy jedynie mieć przy sobie telefon z aplikacją i słuchawki, bądź radio.
Przed nagrywaniem podcastu warto określić sobie strategię, tj. Do kogo chcemy mówić i o czym. Zminimalizować możliwość wystąpienia nieuporządkowanego potoku słów może rozpisanie sobie planu podcastu. Najskuteczniejszą metodą na to, aby wiedzieć o czym mówić jest wypisanie sobie pewnych słów kluczowych, które będą przypominać nam o tematach, które chcemy poruszyć. Coś co może dobrze wpłynąć na rozpoznawalność podcastu to powtarzające się co “odcinek” takie samo przywitanie i pożegnanie.
Ważnym aspektem w podcastach jest jakość dźwięku, ponieważ nie możemy się skupić np. Na jakości obrazu, bo go po prostu nie ma. Staraj się rozwijać pod tym względem. Słuchacze zazwyczaj są też wrażliwi na drobne pomyłki mówiącego, dobrym pomysłem więc będzie edycja głosu w, nawet, darmowych programach do montażu.
Projekt społeczny to przedsięwzięcie, które posiada jasno sprecyzowane cele, które są odpowiedzią na potrzeby społeczności. Zmierza on do osiągnięcia swoich celów w określonym budżecie oraz czasie. Mówiąc “wprost”, projekt społeczny ma za zadanie rozwiązać konkretny problem otaczającego nas świata. Aby napisać dobry projekt musimy trzymać się konkretnych punktów, które pomogą nam usystematyzować to co chcemy zrobić. Są to:
- Diagnoza problemu
- Cel główny i cele szczegółowe
- Metody działania i działania
- Harmonogram zadań
- Produkty i rezultaty
- Zasoby potrzebne do realizacji projektu
- Budżet
- Monitoring i ewaluacja
Najważniejszym na samym początku jest, oczywiście, diagnoza problemu. Gdy błędnie zdiagnozujemy problem, cały nasz projekt społeczny nie będzie miał sensu. Dlatego skupiając się na tym punkcie warto brać pod uwagę szeroki kontekst społeczny, tj. Zebrać informacje czy taki problem występuje w całym kraju czy tylko w jednym mieście. Należy uwzględnić także wąski kontekst społeczny, informacje dotyczące regionu, w którym chcemy realizować projekt. Ostatnią rzeczą, którą należy wziąć pod uwagę jest sytuacja grupy, do której kierowany jest projekt. Bardzo ważnym punktem w całym projekcie jest także monitoring i ewaluacja. Prowadzimy projekt przecież po to, aby zbadać, czy spełnił on swoje założenia. Warto w tym przypadku zasięgnąć porady specjalisty.
Co to znaczy być aktywnym obywatelem? Określenie to ma bardzo wiele znaczeń jednak jedna z nich mówi o uczestnictwie w społeczeństwie, społeczności publicznej i/lub życiu politycznym, charakteryzuje się wzajemnym szacunkiem, niestosowaniem przemocy, życiem zgodnym z prawami człowieka i demokracji. Obejmuje nowe i mniej konwencjonalne formy aktywnego obywatelstwa, takie jak jednorazowe działania polityczne i odpowiedzialna konsumpcja, jak również bardziej tradycyjne formy: głosowanie w wyborach i członkostwo w partiach i organizacjach pozarządowych.
Jak wynika z wyżej wspomnianej definicji, nie jest wcale trudno zostać aktywnym obywatelem. Nie musimy od razu realizować wielkich projektów. Aktywne obywatelstwo to wspieranie najbliższych sąsiadów, branie udziału w “sprzątaniu świata” z okazji Dnia Ziemi, ale też krótki wyjazd do lasu ze znajomymi alby trochę w nim posprzątać. Może przejawiać się także w zwykłym sprzątaniu po swoim zwierzaku, gdy wyprowadzamy go na spacer.
Jest to termin wykorzystywany przede wszystkim w sferze ekonomicznej, społecznej i indywidualnej. Ma ona wiele różnych rodzajów np.:
- Partycypacja obywatelska, zwana również publiczną
- Partycypacja w miejscu pracy
- Partycypacja społeczna
- Partycypacja indywidualna
Na czym polega partycypacja obywatelska/publiczna? Jest to po postu zaangażowanie obywateli danego środowiska w to, co się z nim dzieje. Obejmuje to także zaangażowanie w życie publiczne państwa. Ten rodzaj partycypacji obejmuje: aktywność w sferze publicznej, partycypację wyborczą, partycypację obowiązkową oraz angażowanie mieszkańców
Partycypacja w miejscu pracy (partycypacja pracownicza) dotyczy stosunków łączących osoby zatrudnione w firmie a ich pracodawcami. Partycypacja w środowisku pracy to przede wszystkim zaangażowanie pracowników i ich udział w podejmowaniu decyzji. Pracodawcy mają za zadanie między innymi dzielić się z podwładnymi najnowszymi informacjami, organizowanie szkoleń edukacyjnych, przekazywanie pracownikom zadań do wykonania oraz nagradzanie za sumienność wykonywanych zadań.
Partycypacja społeczna polega na przyznaniu określonym podmiotom prawa do wzięcia udziału w procesie decyzyjnym dotyczącym danej społeczności. Prościej rzecz ujmując, jest to np. Prawo, które uzyskują np. obywatele społeczności, umożliwiające im podjęcie konkretnych działań oraz akcji.Partycypacja indywidualna odnosi się do akcji podejmowanych jedynie przez indywidualne jednostki.
Dokonywanie partycypacji może odbywać się przez różne sposoby. Najbardziej podstawową metodą jest przekazywanie informacji, jest to metoda najmniej angażująca jednak jak najbardziej zalicza się do partycypacji. Strategia ta przyczynia się do poszerzenia świadomości obywateli odnośnie decyzji, które ich dotyczą.
Innym sposobem partycypacji związanym z rozpowszechnianiem informacji w gronie znajomych jest konsultowanie. Polega ono na możliwości swobodnej dyskusji w środowisku odnośnie podejmowanych decyzji.
Ostatnią strategią partycypacji jest współdecydowanie, czyli aktywność polegająca na przekazywaniu obywatelom części kompetencji do podejmowania decyzji.
Istnieje wiele powodów, dla których warto zostać aktywistą i zaangażować się w sprawy społeczne lub polityczne. Aktywizm daje możliwość wpływu na rzeczywistość i budowania lepszego świata. Poprzez angażowanie się w działania społeczne można przyczynić się do wprowadzenia pozytywnych zmian, zwiększenia świadomości społecznej na tematy ważne dla nas i naszego społeczeństwa. Aktywiści często działają na rzecz walki z niesprawiedliwościami społecznymi i nierównościami. Mogą oni angażować się w walkę z ubóstwem, dyskryminacją, rasizmem, seksizmem, homofobią i innymi formami nietolerancji. Poprzez działania aktywistyczne można pomagać tym, którzy są słabsi i pozbawieni głosu. W obliczu zmian klimatycznych i innych problemów związanych z ochroną środowiska, aktywiści pełnią ważną rolę w walce o zrównoważony rozwój i ochronę naszej planety. Działania aktywistów mogą przyczynić się do promowania zielonych technologii, ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, ochrony przyrody i edukacji ekologicznej.
Aktywizm może być wymagający emocjonalnie i fizycznie. Aby zapobiec wypaleniu, aktywiści często ustalają priorytety swoich zobowiązań i przydzielają określone przedziały czasowe na pracę aktywistyczną. Tworzą harmonogramy lub kalendarze, aby mieć pewność, że mają czas na dane działania, jednocześnie wypełniając inne obowiązki. Ważne jest, aby aktywiści ustalili granice i określili, ile czasu i energii mogą realistycznie poświęcić bez zaniedbywania innych obowiązków. Aktywiści identyfikują kampanie, które są dla nich najważniejsze i koncentrują swoje wysiłki na tych obszarach. Ustalając priorytety swojej pracy aktywistycznej, aby uniknąć zbytniego rozproszenia i lepiej zarządzać swoim czasem. Delegując zadania i obowiązki, mogą podzielić się obciążeniem pracą i zapewnić, że wysiłki aktywistyczne będą kontynuowane nawet wtedy, gdy mają inne zobowiązania. Ważne jest również aby pamiętać o dbaniu o własne zdrowie i potrzeby, aby w być w pełni efektywnym.
Wielu aktywistów kieruje się głębokim poczuciem sprawiedliwości i pragnieniem zajęcia się nierównościami społecznymi. Mogą być zmotywowani do walki z dyskryminacją, uciskiem i niesprawiedliwością systemową, aby stworzyć bardziej sprawiedliwe i równe społeczeństwo. Osobiste doświadczenia i bycie świadkiem zmagań innych mogą również być silną motywacją do aktywizmu. Osoby, które bezpośrednio zetknęły się z dyskryminacją, ubóstwem, przemocą lub innymi formami przeciwności losu, mogą być zmotywowane do podjęcia działań i pracy na rzecz pozytywnych zmian. Aktywiści często mają silne poczucie empatii i współczucia dla innych. Czują się odpowiedzialni za stawanie w obronie tych, którzy są marginalizowani, uciskani lub bezbronni, i pracują na rzecz bardziej integracyjnego i współczującego społeczeństwa. Niektóre osoby są zmotywowane do zostania aktywistami, ponieważ są głęboko zaangażowane w konkretną sprawę lub kwestię. Może to być zrównoważony rozwój środowiska, prawa człowieka, równość płci, dobrostan zwierząt lub jakikolwiek inny obszar, który rezonuje z ich wartościami i przekonaniami. Aktywizm jest często napędzany wizją lepszej przyszłości.
Platformy społecznościowe, takie jak Facebook, Twitter, Instagram czy LinkedIn, pozwalają na szerokie dotarcie do ludzi i promowanie swoich kampanii. Aktywiści mogą wykorzystać społeczne media do dzielenia się informacjami, budowania społeczności, mobilizacji i podnoszenia świadomości na temat swoich celów i przekazów. Tworzenie stron internetowych, blogów lub platform crowdfundingowych może pomóc aktywistom w udostępnianiu informacji na temat ich kampanii, celów i osiągnięć. Mogą również publikować aktualności, raporty, analizy i inne materiały, które pomagają budować zaangażowanie i wiarygodność. Narzędzia do komunikacji w czasie rzeczywistym, takie jak czaty internetowe, wideokonferencje i grupy dyskusyjne, umożliwiają aktywistom szybką i skuteczną wymianę informacji, koordynację działań i podejmowanie decyzji. Mogą one być szczególnie przydatne w przypadku zespołów działających na odległość.
Kolejnym ważnym narzędziem cyfrowym są aplikacje mobilne mogące pomóc aktywistom w organizowaniu wydarzeń, zbieraniu podpisów, śledzeniu postępów, prowadzeniu ankiet i monitorowaniu działań rządowych. Mogą również służyć do natychmiastowego udostępniania informacji, powiadamiania o pilnych sprawach i mobilizacji. Aktywiści mogą również wykorzystywać narzędzia do wizualizacji danych, takie jak interaktywne wykresy, mapy czy infografiki, aby przedstawić skomplikowane dane w przystępnej formie. To może pomóc w zwiększeniu zrozumienia i świadomości na temat konkretnych problemów lub trendów.
Aktywizm często zaczyna się od zwrócenia uwagi na kwestie społeczne i niesprawiedliwości, które mogą być pomijane lub ignorowane. Podnosząc świadomość, można edukować społeczeństwo, kwestionować dominujące narracje i zachęcać do krytycznego myślenia. Zwiększona świadomość może prowadzić do szerszego zrozumienia problemu i potrzeby zmian. Aktywiści pracują nad mobilizacją jednostek i społeczności wokół konkretnych spraw. Organizując wiece, protesty, petycje i inne formy działań zbiorowych, mogą zademonstrować siłę opinii publicznej i wywrzeć presję na odbiorcach. Ta zbiorowa siła może wpływać na politykę, ustawodawstwo i opinię publiczną, prowadząc do znaczących zmian. Mogą oni również bezpośrednio współpracować z decydentami, ustawodawcami i instytucjami, aby naciskać na reformy polityki lub zmiany w przepisach i regulacjach. Przedstawiając dowody, proponując alternatywne rozwiązania i angażując się w dialog, aktywiści mogą kształtować proces decyzyjny i wprowadzać zmiany w systemie.Aktywizm odgrywa kluczową rolę w kwestionowaniu i przekształcaniu norm i wartości społecznych. Kwestionując głęboko zakorzenione przekonania, opowiadając się za równością i sprawiedliwością oraz promując integracyjne i postępowe wartości, aktywiści przyczyniają się do kulturowej zmiany postaw i zachowań. Będąc świadkami wpływu aktywizmu i osiągnięć tych, którzy byli przed nimi, młodzi ludzie są zmotywowani do zaangażowania się i kontynuowania danych działań.
Chcąc prowadzić jakiekolwiek działania we współczesnym społeczeństwie nie da się pominąć kluczowej roli, jaką odgrywają w nich media społecznościowe. Obecnie takie platformy stały się nieodłącznym elementem codzienności ogromej liczby osób na całym świecie. Z tego względu, aby być w stanie dotrzeć do większego grona odbiorców, warto poświęcić czas oraz zasoby na wybranie odpowiednich mediów społecznościowych pod prowadzone przez nas działania. Można sugerować się przykładowo aspektem popularności oraz ilości aktywnych użytkowników na danej platformie, a także tym czy typy komunikatów możliwych do publikowania są spójne z założeniami budowania wizerunku oraz planowanej przez nas komunikacji.
Do głównej trójki mediów społecznościowych, które warto brać pod uwagę, należą Facebook, YouTube oraz Instagram. Są one znane przeważającej liczbie osób, ale także dosyć różne od siebie ze względu na publikowane typy treści, użytkowników i ich zachowanie oraz wytworzone społeczności. Do gronapopularnych serwisów zaliczyć można także Twitter oraz TikTok. Wszystko zależy czy chcemy, np. publikować krótkie lub długie posty, prowadzić i dodawać relacje, publikować estetyczne zdjęcia, prowadzić transmisje na żywo albo też udostępniać wideo.
W gruncie rzeczy, grupa docelowa to jest konkretny zbiór osób (również firm), do której skierowany jest dany produkt lub komunikat. Biorąc się za takie przedsięwzięcie jakim jest projekt społeczny, którym może również być podcast, warto dobrze zastanowić się do jakiej grupy osób ma być on skierowany. Zawężenie oraz sprecyzowanie grupy odbiorczej w znaczący sposób wpłynie na łatwość w planowaniu przyszłych działań, a także pomoże podczas ewaluacji osiągniętych efektów w danym okresie. Głównym założeniem grupy docelowej jest to, że jednostki w niej posiadają jakieś określone wspólne cechy.
Możemy znaleźć informacje na temat różnych przykładowych sposobów na określenie grupy docelowej. Pierwszym z nich jest skupienie się na kryteriach ze sfery społeczno-demograficznej. Mamy tutaj podział ze względu na: płeć, wiek, miejsce zamieszkania, wykształcenie, zawód, dochód oraz narodowość. Kolejnym kryterium odbioru są kryteria geograficzne, tj. region (państwo, jednostka administracyjna), miejsce zamieszkania (wieś, miasto), wielkość (ilość mieszkańców). Następnie są kryteria psychograficzne: osobowość, styl życia, wartości.
Ze względu na szeroką dostępność mediów społecznościowych oraz ogromne grono użytkowników z nich korzystających, pierwsze działania w prowadzeniu efektywnej komunikacji mogą być przytłaczające. Dlatego warto wcześniej stworzyć plan działania, określić pewne metody komunikacji (pamiętając o grupie docelowej) oraz przygotowywać materiały do publikacji na zapas, żeby trzymać się harmonogramu. Oprócz tego, podczas tworzenia komunikatów warto znać pewne konteksty kulturowe, obowiązujące trendy i znane przez użytkowników memy. Pomoże to w kreowaniu angażujących i zrozumiałych przekazów, które mają większe szanse na trafienie do szerszego grona ludzi. Dodatkowo trzeba pamiętać o tym, żeby publikowany content był różnorodny oraz dopasowany pod medium, na którym jest udostępniany.
Istotne jest też aby nawiązywać kontakt z użytkownikami, w taki sposób, żeby czuli się zachęceni do reagowania na post, pozostawienia komentarza oraz udostępniania. Tworzenie relacji z grupą odbiorców oraz utrzymywanie ich zaangażowania są istotne zarówno w budowaniu stałego grona
obserwujących, a także w kreowaniu wizerunku i rozpoznawalności w social media. Cierpliwość, planowanie oraz monitorowanie na bieżąco – jest to kilka z istotniejszych aspektów prowadzenia komunikacji w mediach społecznościowych.
W celu efektywnego prowadzenia komunikacji w mediach społecznościowych warto rozważyć skorzystanie z różnorodnych narzędzi do ich monitorowania. Pomimo tego, że analiza działań w social media może brzmieć jak dosyć skomplikowana sprawa, to jednak są obecnie dostępne specjalnie dedykowane narzędzia, które ułatwiają tą operację. Mając możliwość dokładnego sprawdzenia jak nasze działania w przestrzeni cyfrowej przekładają się na rzeczywiste efekty, które mamy ustalone w założeniach, jest kluczowe w dzisiejszych mediach, ponieważ konkurencja jest spora, tak samo jak grono odbiorców. Dobrze przeprowadzona analiza pozwala na skuteczniejsze i wydajne zarządzanie własnymi zasobami. Do takich narzędzi należy na przykład Meta Business Suite (Facebook i Instagram) lub TweetDeck (Twitter). Oprócz nich są też narzędzia płatne oraz z wersją darmową, a także miej lub bardziej profesjonalne, więc wybór zależy również od indywidualnych potrzeb.Poznając co wyszło dobrze albo źle, jest niezwykle pomocne w określeniu co trzeba ulepszyć, a co warto dalej kontynuować. Dzięki temu ma się środowisko do zrównoważonego rozwoju i szlifowania swoich umiejętności komunikacyjnych i promocyjnych.
Biblioteka Historii Społecznej (BHS) znajduje się w siedzibie Ogólnopolskiej Federacji Organizacji Pozarządowych (OFOP) w Warszawie, przy ul. Szpitalnej 5, lok. 3. BHS to księgozbiór udostępniony w celu promocji i zgłębiania historii zarówno najstarszych form samoorganizacji (bractw, cechów), jak i współczesnej roli organizacji społecznych w dziejach Polski i lokalnych społeczności. Zbiory udostępniane są w formie książek i pism drukowanych (w czytelni), jak i zdigitalizowanych zasobów i opracowań.
Link do strony BHS.
Tak. Jednym z nich jest Ogólnopolska Federacja Organizacji Pozarządowych z siedzibą w Warszawie, przy ul. Szpitalnej 5/3. OFOP jest zrzeszeniem niezależnym i apolitycznym, działającym od 2003 r. W zrzeszonych w OFOP organizacjach działa ponad milion osób. Federację tworzą zarówno małe, działające lokalnie stowarzyszenia i fundacje, jak i federacje regionalne oraz organizacje ogólnopolskie. Federacja ma reprezentantów w różnych zespołach eksperckich i konsultacyjnych: radach, komitetach monitorujących fundusze europejskie i polityki publiczne m.in. dot. zdrowia, ekonomii społecznej czy kultury. Prowadzi działania na poziomie międzynarodowym w ramach europejskich sieci organizacji jak. np. European Civic Forum. OFOP jest organizatorem Ogólnopolskiego Forum Inicjatyw Pozarządowych (OFIP) odbywającego się co trzy lata od 1996 roku, największego i najstarszego święta działających społecznie osób i organizacji.
Przy zakładaniu stowarzyszenia kapitał na start nie jest potrzebny. Kapitałem stowarzyszenia są przede wszystkim jego członkowie. Fundacja musi obowiązkowo posiadać majątek, który przekazuje jej fundator/fundatorzy, czyli osoba/osoby zakładające fundację. Mogą to być pieniądze, nieruchomości, ruchomości lub np. papiery wartościowe. Bardzo ważne jest, aby wysokość majątku była tak określona, żeby umożliwiała rozpoczęcie działań fundacji. Jeżeli fundacja zamierza dodatkowo prowadzić działalność gospodarczą, musi na ten cel zabezpieczyć min. 1000 zł. Wówczas na działalność statutową powinna przeznaczyć także nie mniej niż 1000 zł. W praktyce bardzo często Fundator przeznacza na kapitał założycielski kwotę 2000 zł (z podziałem 1000 zł na działalność statutową oraz 1000 zł na działalność gospodarczą).
Sposób zarządzania zależy od formy prawnej organizacji.
W przypadku stowarzyszenia najwyższą władzą jest walne zgromadzenie członków stowarzyszenia. Obowiązkowymi organami w stowarzyszeniu są zarząd oraz komisja rewizyjna. W statucie określa się kompetencje zarządu, które są zazwyczaj ograniczone w stosunku do kompetencji walnego zgromadzenia członków. Jeżeli zaistnieje potrzeba podjęcia decyzji wykraczającej poza kompetencje zarządu, wówczas konieczne jest zwołanie walnego zgromadzenia członków. Komisja rewizyjna natomiast pełni funkcję kontrolną i powinna liczyć minimum 2 członków oraz zbierać się co najmniej raz w roku. Zakres jej działania opisuje się w statucie.
W przypadku fundacji najważniejszym organem decyzyjnym jest zarząd. Fundator ma tylko takie uprawnienia jakie zapisano w statucie fundacji. W fundacji nie ma obowiązku powołania organu kontroli wewnętrznej (komisji rewizyjnej). Często jednak powołuje się organ doradczy w postaci rady fundacji.
Osoby, które chcą założyć organizację pozarządową często zastanawiają się jaką formę prawną wybrać.
Załóż stowarzyszenie rejestrowe jeżeli realizujesz działalność społeczną z innymi i macie wspólny cel. Do założenia stowarzyszenia (tzw. rejestrowego) potrzebnych jest minimum 7 osób i, co ważne liczebność ta musi być zachowana z uwagi na fakt, że zmniejszenie liczby członków stowarzyszenia poniżej siedmiu jest podstawą do jego likwidacji. Członkowie stowarzyszenia są jego założycielami. Stowarzyszenie rejestrowe zakłada się w Krajowym Rejestrze Sądowym.
Grupa minimum 3 osób fizycznych może założyć stowarzyszenie zwykłe. Takie stowarzyszenie nie ma osobowości prawnej, nie może prowadzić odpłatnej działalności statutowej oraz działalności gospodarczej. Stowarzyszenie zwykłe powołuje się do realizacji określonego celu zazwyczaj w ujęciu lokalnym. Stowarzyszenie zwykłe zakłada się w lokalnym urzędzie, gdzie zostaje wpisane do rejestru stowarzyszeń.
Jeżeli działasz sam lub z grupą osób, która liczy mniej niż 7 osób to być może fundacja będzie najlepszą formą prawną dla twojej organizacji. Fundację zakłada Fundator. Może to być jedna lub kilka osób, ale także osoba prawna czy inna fundacja lub instytucja. Ważne, aby Fundator był w stanie ufundować kapitał na założenie i rozwój fundacji.